Camille Huysmans

Met het naderende vertrek van Patrick Janssens komt er een einde aan een reeks van socialistische burgemeesters in Antwerpen. De eerste in de rij was Camille Huysmans, die tussen 1933 en 1940 de sjerp omgordde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef hij in Londen, om tussen 1944 en 1946 een tweede en laatste keer het burgemeestersambt uit te oefenen. Daarna volgden  Willem Eekelers, Lode Craeybeckx, Mathilde Schroyens, Bob Cools en Frans en Leona Detiège. Huysmans was geen Antwerpenaar - hij was in 1871 geboren in Bilzen, net als ondergetekende een dikke eeuw later - en tegen dat hij naar de Scheldestad verhuisde had hij al carrière gemaakt in de Schaarbeekse gemeenteraad en de leiding van de Belgische Werkliedenpartij. Zoals vele socialistische kopstukken was Huysmans ook vrijmetselaar. Hij werd in 1900 ingewijd in de Brusselse werkplaats Les Amis Philanthropes; tijdens de Eerste Wereldoorlog behoorde hij tot Albert de Belgique, een tijdelijke loge die in Londen werd opgericht en bedoeld voor de Belgische bannelingen. Met Huysmans' komst naar Antwerpen werd zijn logelidmaatschap geaffilieerd aan Marnix van Sint Aldegonde, in 1920.

Huysmans wou tot zijn honderste in het parlement zetelen. Dat lukte niet omdat bij zijn laatste campagne hij op een socialistische scheurlijst verscheen waardoor hij onvoldoende stemmen haalde om verkozen te worden. De tweede, meest evidente reden was dat Huysmans de leeftijd van honderd niet haalde: hij stierf in 1968 op zijn 96e. Bij de uitvaart hield Jos Van Eynde, volksvertegenwoordiger, uitgever van de Volksgazet en toekomstige BSP-voorzitter, de hulderede. Onderstaande tekst werd integraal weergegeven in het vaktijdschrift Socialistische Standpunten, 1968, jg.15, nr.2.