Ludo Abicht in Knack

Het weekblad Knack interviewde in haar nummer van 3 december de Antwerpse filosoof, activist en publicist Ludo Abicht. Eigenlijk kan je de man nog heel wat andere kwaliteiten toeschrijven. Maar de interviewer (Joël de Ceulaer) wijdde ook uit over Abichts logelidmaatschap. Even een letterlijke weergave:

En vandaag bent u vrijmetselaar. Waarom eigenlijk?

ABICHT: Ik ben bij een gemengde loge van de Droit Humain. Twee vriendinnen van me hebben me ooit gevraagd of ik geen zin had om toe te treden. En ik heb dat gedaan, omdat het voor mij een manier is om boeiende avonden te beleven, met interessante lezingen, waarbij ik zelf niets hoef te zeggen of te organiseren.

Stoort de affirmative action onder vrijmetselaars u niet? Als u moet kiezen tussen twee gelijkwaardige kandidaten, moet u uw broeder of zuster kiezen.

ABICHT: Ik zal eerlijk antwoorden. Het is goed mogelijk dat zulke dingen gebeuren, maar ik heb het nog nooit meegemaakt. En als dat ooit de praktijk wordt in mijn loge, ga ik weg. Al besef ik natuurlijk wel dat zulke praktijken bestaan, niet alleen in de vrijmetselarij, maar in alle milieus.

Vindt u het niet aanstootgevend dat bijvoorbeeld sommige politici en journalisten elkaar in de loge op discrete wijze ontmoeten?

ABICHT: Ik begrijp dat u dat aanstootgevend vindt. Ik ben zelf ook geen voorstander van de geheimhouding van het lidmaatschap. Ik vind dat gevaarlijk. In Frankrijk heeft de Grand Orient al besloten om de ledenlijsten openbaar te maken. Ik weet wel dat sommige vrijmetselaars vrezen dat die ledenlijsten zouden kunnen worden misbruikt als we weer eens vervolgd worden, zoals onder de nazi's. Maar ik vind dat we het risico van openbaarheid toch moeten afwegen tegen de voordelen ervan. Die geheimhouding is slecht voor de loge. Je moet je in dit land bijna verontschuldigen omdat je vrijmetselaar bent.

Wat is nu de rode draad door al uw omzwervingen, van jezuïeten tot vrijmetselaars?

ABICHT: Engagement. Ik wil mij blijven opwinden, ik wil verontwaardigd blijven. Sommige problemen in deze wereld zijn oplosbaar. En als je iets kúnt doen, dan móét je het ook doen, vind ik. Soms helpt een betoging, soms een petitie... Zo heb ik vorige week de petitie ondertekend waarin een aantal mensen zich verzetten tegen de publicatie van de e-mails van Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke in Knack. Ik vond dat echt onaanvaardbaar. In de VS is de schending van het briefgeheim een federaal misdrijf.